Inpakperikelen enzo

Vandaag de camper inleveren en dat betekent toch nog even hard aan het werk om alle bagage weer in te pakken. Zoals gewoonlijk hebben we deze vakantie nog wat kleding vuil gedragen en weggegooid en dat was eigenlijk best veel. Maar tja, als je dan weer spullen koopt, moet het toch weer passen in de koffers.

Met enig pas- en pushwerk lukt het gelukkig wel en de camper is van buiten vreselijk smerig en van binnen bijgehouden dus dat is niks extra werk. De buitenkant hoeven we gelukkig niet te doen.

Op ons gemak nemen we de rustige route naar Airdrie waar we een laatste cache oppikken als een soort laatste-in-Canada. Het inleveren gebeurt relaxt, het is rustig en als alles afgehandeld is, staat het busje al voor om ons weg te brengen naar de vlieghaven. We hebben geen haast, want we vliegen pas om half zeven. Dus ontspannen het laatste ritje en dan sta je in de aankomsthal. Waar zijn de tickets en paspoorten? De hele vakantie lagen ze in de magnetron omdat we die nooit gebruikten (want dan heb je stroom nodig en we slapen liever op parkcampings en daar is dat niet). Tja, gisteren zag ik het nog liggen en dacht dat Henk als hoofd inpakker dat ook zou regelen. (Als ik iets klaarzette wat mee moest, was Henk uit concentratie). En Henk is ze dus vergeten, ze liggen nog lekker in de magnetron.

En dan is het heerlijk dat je bij een goed bedrijf huurt, we bellen, ze kijken en bellen terug en de chauffeur komt zo snel mogelijk weer onze kant op. Ruim op tijd en zonder stress wachten we. Jaaaa Krishna, zonder stress, want we konden er niets meer aan doen. En zonder kosten omdat Fraserway dit service noemt. De warme douche voor Fraserway dus.

Het bleef natuurlijk wel de vraag, was Henk het vergeten of had ik het alvast op de vaste plek moeten opbergen?

En trouwens, de wachttijd hebben we buiten de luchthaven doorgebracht op een bankje IN DE ZON! De eerste en gelijk de laatste keer dat we rustig buiten zitten in de zon. Dus als we al wat bruin gekleurd zijn, is het door dat wachten.

En dan op weg naar huis. Een ruim vliegtuig want de beenruimte is groot. Geen eigen scherm, zelfs geen geluid van het entertainmentsysteem maar daarvoor kregen we een soort tegoedbon. Nou wij misten het niet. Wij proberen te slapen om de jetlag te overbruggen.