De laatste echte volle dag

De laatste volle dag in Canada en hij begint zoals zo vaak: regen en bewolking. Dus de vliegplannen worden geannuleerd, we willen niet wachten tot vanmiddag en we gaan maar eens aan het geocachen. Op de weg van Canmore naar Cochrane liggen er genoeg voor een korte wandeling dus heel langzaam komen we in de buurt van Cochrane. Onderweg veel moois gezien en langzaam verandert het landschap van stoere bergen met witte toppen naar glooiende groene vlaktes.

Een mooie afsluitingsdag die eindigt met een behoorlijk kampvuur van het overgebleven hout. Henk zorgt voor het inpakken want zijn idee daarover verschilt nogal met mijn idee. Ik ben een propper volgens hem en ik vind hem te netjes, alles is toch smerig en gaat de was in. Maar tja niet alles kan gepropt worden dus mag hij inpakken en opruimen en werk ik de logjes bij en het weblog.

Wat hebben we veel gezien! De vlakke landen ten zuiden van Calgary met enorme graanvelden en koeienranches, de rust van Waterton Park met de eerste sneeuw en wilde dieren, de pioniersdorpen in Kootenay, de verlatenheid en rust tussen Creston en Kootenay Bay. En de mijnwerkersdorpen en eerste hotsprrings in Slocan Range, Revelstoke and de nog in winterse buien gehulde Glacier National Park, het vruchtbare Salmon Arm met fruitkwekers en de door vulkanen vreemd gevormde afgetopte bergen bij Lytton met de Hell’s Gate en het machtig mooie Well’s Gray. Daar zagen we pas echt beren in meervoud en maakten we kennis met muggen (die ons later zelden opzochten) En dan natuurlijk de echte Rockys, eerst Mount Robson, dan Jasper, de Icefields Columbia, lake Louis en een uitstapje zodat we konden genieten van het prachtige vogelrijke wetland van Kootenay, terug naar Banff en haar overweldigende omgeving en dan via Canmore en de golvende velden van Alberta bij Cochrane morgen naar het startpunt.

En dan vergeet ik de railwerkers die de treinsporen hebben aanlegd waar we veel over gezien en gelezen hebben. En de Aziaten die verplicht te werk werden gesteld aan de aanleg van de Icefields Highway. En natuurlijk de indianen, wiens sporen gekoesterd worden. En al die snippertjes aanvullende info die we kregen bij het geocachen, over onbekende plekjes met gedenkstenen en historische informatie. Hoe en wat weten we nog over 10 jaar?

Morgenvroeg even vegen, douchen en dan camper inleveren en naar de vlieghaven. We vliegen pas rond half 7 maar we hebben een korte nacht. Nog wat tijd rondbrengen op Heathrow en ’s middags weer op Hollandse bodem. Bah eigenlijk hadden we nog wel 4 weken willen blijven, het begint nu hier ook zomers te worden.