Onze eerste indruk

Onze eerste indruk van Canadezen is dat ze vriendelijk zijn. Op een spontane manier, niet dus de opgelegde glimlach die na 8 uur vliegen verstard is op het gezicht. Nee ze blijven spontaan vriendelijk. Dus ook ’s morgens om half zeven voel je de gewaardeerde gast aan het ontbijt. En een stralende Canadees brengt je naar de campers alwaar een groep enthousiaste mensen de gasten staat op te wachten. En tja dan zegt zo’n behulpzame kracht : “Are you the same, the same, uh together uh people?” En ik kijk eens naar de man naast me en merk op: “Noonoo he is a man and I am a woman”. Tja ,de dames vinden het de mop van de dag. De ontvangst is hartelijk met goede uitleg, koffie, wat koek en dergelijke. De camper is groot maar niet te groot. Alle spullen kunnen we gemakkelijk kwijt en we zoeken de grote supermarkt op voor een eerste inslag. We laten het diervoer, tuinspullen, kleding, fietsen, doe-het-zelf-artikelen links liggen en hebben snel wat gehaald voor vriezer en koelkast en een voorraadje drinken. En dan moeten we dus aan het werk, want hier wordt verwacht dat je zelf de boodschappen scant. Zonder enige opleiding lukt dat met horten en stoten en ook daar zijn behulpzame Canadezen die ons met een brede lach bijspringen.

We rijden richting Waterton Park en pikken bij Okotok onze eerste Canadese cache op. De regen verdrijft ons dus we rijden verder dan we van plan waren en rijden zomaar de afslag van Head Smashed voorbij en pikken dus nog even een micro op bij Ford Macleod op. We komen onderweg Erratic Behaviour earthcache tegen en daarna bezoeken we Head Smashed in Buffalo Jump en verbazen ons erover hoe de blanken vanaf 1850 in zo’n korte tijd het land veranderd hebben. De indianen zijn verjaagd of leven het leven van de blanken en de buffels nagenoeg uitgeroeid. Daarom is dit informatiecentrum een bezoek waard. En de omgeving is wijds en je kunt je een beetje voorstellen hoe het vroeger was, toen de prairie nog ongeschonden was en de Indianen hier leefden. Bij de informatiebalie binnen tekenen we het logboek van de cache en bij de parkeerplek maken we een foto voor Smashing Good Time.

Daarna rijden we door de uitgestrekte verlaten vlaktes met af en toe een ranch of een serie windmolens richting Waterton Park. Onderweg vlucht er een hert van de weg, ons eerste wild maar de camera lag nog niet voorhanden, dus later beter hopen we.

We eindigen vandaag, na een kleine misrijding bij een camping vlakbij de ingang van Waterton Park. We koken zelf vandaag en voldaan kijken we naar buiten naar de besneeuwde bergen.

Noot: als de logs nog in het Nederlands staan, betekent dat alleen maar dat onze persoonlijke vertaalster er nog geen tijd voor had om te vertalen. Dat komt dus nog wel.


Noot: het blijkt lastig te zijn de links naar de logs van geocaching hier te plaatsen. Daarom heb ik bij de links de link naar onze pagina gedaan. Kun je altijd van daaruit doorlinken. Misschien vind ik nog een betere methode maar nu even niet.

Stand 324 km